Μουσικό σχολείο Τρικάλων

25 ΜΑΡΤΙΟΥ 1821
ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ
ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, το σχολείο μας γιόρτασε την 25η Μαρτίου με μια εκδήλωση, η οποία, πέρα από την αισθητική απόλαυση των παρευρισκομένων, απέβλεπε στη μετάδοση μηνυμάτων για τις αξίες και τα ιδανικά της Επανάστασης του 1821.
Τα μηνύματα του 1821 είναι διαχρονικά. Ο λαός μας χρειάστηκε πολλές φορές να πολεμήσει και να αγωνιστεί για να κατακτήσει ή να διατηρήσει της ελευθερία του. Ειδικά στις μέρες μας τα μηνύματα του 1821 είναι εξαιρετικά επίκαιρα, λόγω της δεινής οικονομικής θέσης στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης που την ταλανίζει τα τελευταία χρόνια. Η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά, πρωτίστως, ηθική και κρίση αξιών. Γι' αυτό ακριβώς το λόγο οφείλουμε να μην ξεχνάμε τις αξίες του 1821 και ν' αντλούμε δύναμη και κουράγιο από τα λαμπρά κατορθώματα των αγωνιστών.
Η γιορτή περιελάμβανε μουσική, χορό, τραγούδια, ποιήματα και ένα απόσπασμα από το θεατρικό "Το μεγάλο μας τσίρκο" του Ιάκωβου Καμπανέλλη, όπου ο Κολοκοτρώνης, ως άγαλμα, απευθύνεται σ' εμάς, τους σύγχρονους Έλληνες, μας υπενθυμίζει το χρέος μας ως Έλληνες και ως πατριώτες και μας τονίζει ότι πρέπει να βρισκόμαστε σε διαρκή εγρήγορση και ετοιμότητα για ν' αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες και τους κινδύνους που συναντούμε στο δρόμο μας. Πάνω απ' όλα μας προτρέπει να είμαστε μονοιασμένοι, γιατί μόνο έτσι θα τα καταφέρουμε και θα βγούμε νικητές. Εξάλλου, το κείμενο γράφτηκε κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας των συνταγματαρχών, σε μια εποχή που η χώρα μας βίωνε μια από τις χειρότερες περιόδους στην ιστορία της.

Τσιοτινού Αθανασία

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ
ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ: Ρεζιλίκια! Για σκέψου να δεις… Εμένα με 45 χρόνους στον πόλεμο με βγάνουν προδότη. Αλλά τέλος πάντων ειρήνη είχαμε, εχτρούς είχα, εξουσία ήτανε! Το καταλαβαίνω! Αλλά το να μπορεί να δίνει χάρη στους γερόντους Πλαπούτα και Κολοκοτρώνη ένα σκολιαρούδι που'ρθε ψες από τη Μπαβάρια με διαλογή των ξένων "Όθων, βασιλεύς των Ελλήνων", αυτό δεν το κατάπια ούτε πεθαμένος…[…] Για ακούτε, βρε τωρινοί Έλληνες…άμα σας φέρνουνε για παράδειγμα εμάς τους πεθαμένους, μάθετε να ξεχωρίζετε με ποια πονηριά σας το λένε…Και άμα σας λένε για την ελευθερία που πολεμήσαμε, να τη βλέπετε πρώτα αν έχει τέσσερα μάτια. Δυο μπροστά για να βλέπει τον Τούρκο και δυο πίσω για να βλέπει εκείνον που θέλει να φύγει ο Τούρκος, για να γινεί αφέντης ατός του! Προσέχετε, Έλληνες, εμείς οι παλιοί όσο ζούσαμε πολλά επικραθήκαμε κι αδικηθήκαμε, μην αφήνετε τους σπεκουλαδόρους να κάνουν τους πεθαμένους αγωνιστές κάλπικη μονέδα για να σας πουλάν και να σας αγοράζουνε…Κι αν θέτε στ' αλήθεια να τιμήσετε εμάς τους παλιούς, μη μας τηράτε πλέον. Κάμετε το δικό σας δρόμο, πάτε μπροστά και λησμονήστε μας! Εμάς το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε και δε μοιάζει με το δικό σας. […] Εμείς επολεμήσαμε για να'χετε σεις τα γράμματα και να μη χρειάζεστε θάματα για να ζήσετε ζωή ανθρωπινή […] Αφήστε το δικό μας αγώνα και κοιτάξτε το δικό σας…Που είναι η 3η του Σεπτέμβρη;…Που είναι το Συνταγμά σας;…Ο Σεπτέμβρης είναι παιδί του Μάρτη κι εσείς παιδιά δικά μας. Οι πεθαμένοι με τα πεθαμένα κι οι ζωντανοί με τα ζωντανά…Εμείς τι άλλο θέμε;…