ΛΟΡΕΝΤΖΟΥ ΜΑΒΙΛΗ
Λ ή θ η (σονέτο)
(Απαγγέλει η μαθήτρια της Β΄ Λυκείου Έλενα Κόκοβα)
(Ηχογράφηση: Γ. Σπυράκης. Διδασκαλία: Θ.Τ.)
Καλότυχοι οι νεκροί, που λησμονάνε
την πίκρια της ζωής. Όντας βυθίσει
ο ήλιος και το σούρουπο ακλουθήσει,
μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και να ΄ναι!
Τέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε
στης Λησμονιάς την κρουσταλένια βρύση
μα βούρκος το νεράκι θα μαυρίσει,
α στάξει γι΄αυτές δάκρυ, όθε αγαπάνε.
Κι αν πιουν θολό νερό, ξαναθυμούνται,
διαβαίνοντας λιβάδι΄ απ΄ ασφοδίλι,
πόνους παλιούς, που μέσα τους κοιμούνται.
Α δεν μπορείς παρά να κλαις το δείλι,
τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν
θέλουν — μα δε βολεί να λησμονήσουν.
(Λ. Μαβίλης, Τα ποιήματα)