ΣΟΦΟΚΛΗΣ ΣΟΦΙΛΛΟΥ
(496 ? 405 π.Χ.)
Ο Ι Δ Ι Π Ο Υ Σ Ε Π Ι Κ Ο Λ Ω Ν Ω
Ο βασιλιάς της Θήβας Οιδίποδας, τυφλός πια, φτάνει στην Αθήνα για να ζητήσει καταφύγιο και φιλοξενία, συνοδευόμενος από την κόρη του Αντιγόνη. Ο βασιλιάς της Αθήνας Θησέας του περέχει άσυλο. Σε αντάλλαγμα, ο Οιδίποδας θα χαρίσει στην αττική γη το σώμα του που, σύμφωνα μ? ένα χρησμό, θα εξασφαλίσει την ευτυχία της χώρας που θα το δεχτεί. Το έργο αυτό, που ανήκει στη γεροντική ηλικία του ποιητή, είναι πλημμυρισμένο από αγάπη προς την πόλη που δεν εγκατέλειψε ποτέ, την Αθήνα.
Περίφημο είναι το α? ?στάσιμο? του έργου:
Ευίππου ξένε, τάσδε χώρας
τά κράτιστα γας έπαυλα,
τόν αργήτα Κολωνόν,
ένθ? α λίγεια μινύρεται
θαμίζουσα μάλιστ? αηδών (…)
Είναι ένας υπέροχος ύμνος της Αθήνας, και πρώτα υμνεί την ομορφιά του δήμου του ποιητή, του Ιππίου Κολωνού. Ύστερα, του Κηφισσού, του ελαιώνα, και καταλήγει σε έπαινο του ιππικού και του ναυτικού της πόλης. Αλλά τα άλογα και οι τριήρεις φαντάζουν πολύ όμορφα σε φόντο θρησκευτικό! Όλο το «χορικό» διαποτίζει μια κάποια μελαγχολία, σα να εμάντευε ο ποιητής την ήττα της Αθήνας…
(Σύμφωνα με τον θρύλο, όταν ο γιος του τον πήγε στο δικαστήριο θέλοντας να τον βγάλει τρελλό για να του πάρει την περιουσία, ο Σοφοκλής αρκέστηκε να διαβάσει στους δικαστές αυτό το κομμάτι …)
- ΑΠΑΓΓΕΛΛΟΥΝ οι μαθήτριες Ειρήνη Σκαμπαρδώνη (της Γ? Γυμνασίου) και Μαργαρίτα Κωστοπούλου (της Γ? Λυκείου) :
(Ηχογράφηση: Γ. Σπυράκης. Διδασκαλία: Θ.Τ.)
