Παραγωγή λόγου από μαθήτριες του Μουσικού Σχολείου Τρικάλων
Μαθητικός, δοκιμιακός λόγος: κείμενα για τη σημασία του βιβλίου, της ανάγνωσης, του Λόγου στη ζωή μας:
Κατάθεση απόψεων από μαθήτριες του Α2 Λυκείου του Μουσικού Σχολείου Τρικάλων.
Διδάσκουσα καθηγήτρια: Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός
Σχέση Γλώσσας και Πολιτισμού
ΘΕΜΑ: Αξιοποιώντας τα κείμενα του διδακτικού εγχειριδίου για τη σημασία της γλωσσομάθειας, και τη σχέση γλώσσας και πολιτισμού, να δημιουργήσετε ένα δικό σας κείμενο για τη γλώσσα σας που κουβαλά τον πολιτισμό του λαού σας.
Για να εκφράσετε καλύτερα τις σκέψεις σας, μπορείτε να ψάξετε στις εμπειρίες σας, σε όσα λέγονται στο οικογενειακό, σχολικό και ευρύτερο περιβάλλον σας, με τρόπο και λόγο κυριολεκτικό, μεταφορικό- ποιητικό- εικονοπλαστικό.
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Ισοκράτη, από τη στιγμή που στον άνθρωπο δημιουργήθηκε ενδόμυχα η ανάγκη να απευθύνει στους άλλους τις σκέψεις του και να εκφράσει τα συναισθήματά του, να επιχειρηματολογήσει, να πείσει αλλά και να πεισθεί, ήταν αυτό που μοιραία οδήγησε στη δημιουργία πολιτισμού.
Εξ΄ορισμού, η κύρια λειτουργία της γλώσσας είναι η επικοινωνία. Αυτό συμβαίνει διότι τα αντικείμενα που συναντά ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του μετουσιώνονται σε έννοιες, οι οποίες συντάσσονται αρμονικά όπως επιτάσσει η λογική αλληλουχία των εννοιών και υποβάλλει το υποσυνείδητο. Από τη στιγμή λοιπόν που η γλώσσα κυριαρχεί ως το πρωταρχικό μέσο επικοινωνίας, αυτομάτως αποκτά κι άλλες διαστάσεις. Για παράδειγμα, η γλώσσα έχει καταστήσει τα γραπτά αιώνων άτρωτα στη λήθη και την πυκνή ομίχλη της λησμονιάς. Η γλώσσα ενός λαού αντικατοπτρίζει με τον πιο εύγλωττο τρόπο τις πεποιθήσεις που κυριαρχούν ανάμεσα στα μέλη των κοινωνιών του, τις ηθικές αντιλήψεις και τον βαθύτερο τρόπο σκέψης.
Προσωπική μου εμπειρία που με οδήγησε στην επιβεβαίωση του παραπάνω ισχυρισμού είναι η παράλληλη και, αναπόφευκτα, συγκριτική ενασχόλησή μου με τη γερμανική και τη γαλλική γλώσσα. Μελετώντας τη γραμματική, το συντακτικό, το άκουσμα, το λεξιλόγιο της καθεμιάς μου έγινε φανερό ότι πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικές γλώσσες. Η γερμανική δίνει την εντύπωση μιας πιο «αυστηρής» γλώσσας, με στρυφνή γραμματική και πολύ περίπλοκη αλλά και λογικά δομημένα συντακτικό. Πολλές λέξεις έχουν μεγαλύτερο αριθμό συνθετικών μερών απ΄ότι άλλες γλώσσες, αλλά ο τρόπος που συνδέονται οι έννοιες μεταξύ τους αποτελεί από μόνο του προσφορά στον μυούμενο σ΄αυτή τη γλώσσα, ο οποίος εισάγεται σε μια διαδικασία σύνθετης σκέψης και έρχεται έτσι σε επαφή με έναν διαφορετικό τρόπο αντίληψης και έκφρασης.
Η γαλλική δεν έχει την πολυπλοκότητα της γερμανικής γραμματικής αλλά περιλαμβάνει πληθώρα ιδιωματισμών με μεταφορικό περιεχόμενο που παραπέμπουν σε μια πιο κωμική και λιγότερο ρεαλιστική αντίληψη του κόσμου. Το άκουσμά της σε πολλούς φαντάζει πιο κομψό και λιγότερο επιβλητικό από της γερμανικής. Κάνοντας τους παραπάνω συνειρμούς φτάνει κανείς στο συμπέρασμα πως δεν αντιπροσωπεύει μόνον ο κάθε λαός τη γλώσσα του, αλλά και vice versa, κάτιν που γίνεται πολλές φορές ηλίου φαεινότερο μέσω της εκμάθησης μιας ξένης γλώσσας.
Αποτελεί κοινή παραδοχή ότι μόνο θετικές επιδράσεις μπορεί να δεχτεί κανείς από την εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας. Το πολύκροτο θέμα της γλωσσομάθειας θίγεται από μερίδα ειδημόνων τον τελευταίο καιρό, οι οποίοι σπεύδουν να εκθειάσουν τη σημαντικότητα της γλωσσομάθειας. Αυτός ο καταιγισμός πληροφοριών, ειδικά όταν επρόκειτο για ένα τόσο πολύπτυχο θέμα προκαλεί πολλές φορές σύγχυση στο κοινό και δη στους μαθητές, πολλοί εκ των οποίων αντιλαμβάνονται την εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας, παραδείγματος χάριν της αγγλικής, ως έναν ακόμη υπέρογκο λίθο που έρχεται να προστεθεί στο ήδη επιβαρυμένο από άλλες δραστηριότητες εξωσχολικό τους πρόγραμμα. Πρέπει λοιπόν να τονιστεί ότι η γλωσσομάθεια δεν λειτουργεί μόνον ως ένα επιπλέον προσόν, που με τη μορφή ενός ακόμα πτυχίου θα εξασφαλίσει τον διορισμό του μέλλοντα πολίτη σε κάποια πολυπόθητη θέση. Φυσικά και η γνώση μιας άλλης γλώσσας εκτός απ΄τη μητρική αποτελεί αδιάσειστο προσόν για μια πιο εύκολη επαγγελματική αποκατάσταση, το πρόβλημα εστιάζεται όμως στο ότι ο σύγχρονος Έλληνας δίνει παραπάνω βάση απ΄ότι θα έπρεπε στην συγκεκριμένη παράμετρο. Ας αναλογιστούμε λοιπόν κι άλλες. Η γλωσσομάθεια έχει αποδειχθεί επανειλημμένως πως προκαλεί εντονότερη δραστηριότητα σε κέντρα του εγκεφάλου υπεύθυνα για ανώτερες πνευματικές λειτουργίες όπως η μνήμη και η μάθηση μέσω της εξοικείωσης με ερεθίσματα. Έρευνες έδειξαν ότι άνθρωποι που κατείχαν σε άριστο βαθμό παραπάνω από μία γλώσσες είναι, συγκριτικά με συνομηλίκους τους, πιο ανοιχτοί σε νέες προκλήσεις, μαθαίνουν γρηγορότερα και παρουσιάζουν καλύτερες δεξιότητες σε μη γλωσσικούς τομείς.
Επίσης, η γλωσσομάθεια θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η παγκόσμια ειρηνοποιός δύναμη που χτίζει γέφυρες μεταξύ λαών και γκρεμίζει τα τείχη των προκαταλήψεων, επιτρέποντας την επαφή και εξέλιξη ιδεών, και τις γνωριμίες μεταξύ ανθρώπων. Γιατί μια κοινή γλώσσα επικοινωνίας αποτελεί σημείο αναφοράς όχι μόνο για τους ομοεθνείς αλλά και τους ομιλούντες αυτήν ανεξαρτήτως του τόπου καταγωγής τους ή της θρησκείας τους.
Συμπερασματικά, δεν θα έπρεπε κανείς να συμπεριφέρεται ως ?μαζάνθρωπος?, ως ένα άβουλο ον που προβαίνει στην εκμάθηση μιας οποιασδήποτε γλώσσας απλώς και μόνο επειδή αυτό επεκτείνεται στον ευρύτερο περίγυρό του, αλλά για τη δική του πνευματική καλλιέργεια και ευημερία, η οποία θα προέλθει μέσω της άμεσης επαφής του με διαφορετικούς πολιτισμούς.
Στην Ελλάδα του σήμερα, οι παραπάνω απόψεις συχνά αντιμετωπίζονται μέσα από ένα πρίσμα φτιαγμένο από τα φθηνότερα υλικά του ψυχισμού των ανθρώπων, αυτά του ατομισμού και του άκριτου εγωκεντρισμού. Η ελληνική γλώσσα κουβαλά μια παράδοση χιλιάδων ετών και αυτό αποτελεί ιστορικό τεκμήριο που κανείς έως τώρα δεν τόλμησε ούτε μπόρεσε να αμφισβητήσει. Πώς είναι δυνατόν λοιπόν η ελληνική γλώσσα να μη χρησιμοποιείται σωστά ακόμη και από μορφωμένους ανθρώπους, πως είναι δυνατόν να κακοποιείται από βαρβαρισμούς και σολοικισμούς;
Η απάντηση δεν είναι μόνο μία. Αρχικά, οι σημερινοί κληρονόμοι της ελληνικής γλώσσας δεν έχουν καλή σχέση με το βιβλίο. Δεν διαβάζουν. Είναι τόσο απλό όσο και καταστροφικό. Προτιμούν να περάσουν την ώρα τους παρακολουθώντας τηλεοπτικές εκπομπές οι οποίες, παρ΄όλο που διαθέτουν άπλετες δυνατότητες, προβάλλουν άσχημα γλωσσικά πρότυπα στο κοινό, μέσω αδικαιολόγητων λαθών από εκφωνητές, τα οποία προέρχονται όχι από την ?προχειρότητα? του προφορικού λόγου- ο οποίος κατέχει τα πρωτεία ως προς την εξέλιξη του μητρικού γλωσσικού του υπόβαθρου χάριν της γλωσσομάθειας. Όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται, είναι σπάνιο να συναντήσει κανείς κάποιον σήμερα που είναι περισσότερο περήφανος για τις γνώσεις του στην ελληνική γλώσσα απ΄ότι στην αγγλική! Τα παιδιά υποχρεώνονται να αρχίσουν δεύτερη ξένη γλώσσα πριν καν αποκτήσουν τις απαραίτητες γνώσεις στα ελληνικά. Αυτό το συνονθύλευμα λοιπόν των διαφορετικών γλωσσών αποτελεί επίσης μια βασική παράμετρο η οποία ευθύνεται εν μέρει για το πρόβλημα της λεξιπενίας στην Ελλάδα.
Κατά τη γνώμη μου, το να κάνουμε εκτενή αναφορά στο ένδοξο αρχαίο και μη παρελθόν της ελληνικής γλώσσας είναι απλά μια επίκληση στο συναίσθημα του ανεύθυνου Έλληνα- χρήστη των ελληνικών και όχι τρόπος επίλυσης του προβλήματος. Κατά τη γνώμη μου λοιπόν, οι σωστές πολιτικές αποφάσεις στον εκπαιδευτικό τομέα θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα στη ρίζα του, αν και μόνο αν και ο καθένας μας ξεχωριστά αρχίσει να βλέπει και τη γλωσσομάθεια ως μια κοιτίδα απ΄όπου μπορεί να αντλήσει εμπειρίες και γνώσεις, λειτουργώντας έτσι ευεργετικά και όχι παρασιτικά στον εθνικό μας θησαυρό, την ελληνική γλώσσα. Να μην ξεχνάμε άλλωστε ότι το σήμερα είναι το παρελθόν του αύριο. Ας πάρουμε λοιπόν τις σωστές αποφάσεις?
Δέσποινα Φατλέ, μαθήτρια Α΄Λυκείου στο Μουσικό Σχολείο Τρικάλων
Αγαπητή κυρία Ηλιάδη Αμαλία,
σας αποστέλλω την εργασία μου, στο πλαίσιο του μαθήματος της Έκθεσης-Έκφρασης, με θέμα την σημασία του λόγου στην ζωή μας.
Με σεβασμό,
Νικολάου Όλγα Ηλιάνα
«Η σημασία του λόγου στη ζωή μας»
- Με βάση το σχεδιάγραμμα, που προέκυψε από τον καταιγισμό ιδεών, να παράξετε ένα κείμενο για την σημασία του λόγου στην ζωή μας(400-600 λέξεις)
Έχει αναρωτηθεί ποτέ κανείς πώς θα ήταν η ζωή μας, χωρίς την ύπαρξη του λόγου, γραπτού και προφορικού; Πώς θα ήταν, άραγε, εφικτή η διάδοση της πληροφορίας, η επικοινωνία, η έκφραση των ενδόμυχών μας σκέψεων και συναισθημάτων; Πώς θα καταγράφονταν επ? ακριβώς οι διάφοροι μύθοι και οι ποικίλες παραδόσεις, οι τοπικοί θρύλοι, στοιχεία, που συγκροτούν την εθνική μας ταυτότητα, αλλά και τα γεγονότα, που άλλαξαν τελείως την πορεία και την ροή της ιστορίας; Πώς θα αναπτύσσονταν οι τέχνες, αλλά και ο πολιτισμός γενικότερα; Αναλογιζόμενος κανείς όλα αυτά, συνειδητοποιεί πως ο λόγος, προσχεδιασμένος ή απροσχεδίαστος, αποτελεί στοιχείο υψίστης σημασίας για την καθημερινή μας ζωή. Τα πάντα είναι λόγος, που μπορεί να εκφράζει από απλές ανάγκες μέχρι βαθύτερα νοήματα και πνευματικά δημιουργήματα. Συνεπώς, θα έπρεπε να εκτιμήσουμε, ο καθένας ξεχωριστά, λίγο περισσότερο την σπουδαιότητά του και να μην τον κακοποιούμε με τόση ευκολία.
Ξεκινώντας από τον προφορικό λόγο, θα μπορούσε κανείς να πει πως αποτελεί το στοιχειώδες μέσο επικοινωνίας των ανθρωπίνων όντων. Είναι, άλλωστε, το πρώτο πράγμα που μαθαίνεται, μόλις μία καινούρια ζωή έρθει ανάμεσά μας. Οι γονείς ανυπομονούν να ακούσουν το μωράκι τους να λέει με αθώο ύφος και ναζιάρικο βλέμμα «μαμά» και «μπαμπά». Ο προφορικός λόγος επιτρέπει την άμεση διάδραση των ανθρώπων μεταξύ τους. Μέσα απ? αυτόν αναπτύχθηκε η τέχνη του «λέγειν», που προϋποθέτει ικανότητες, όπως αυτή της πειθούς, έτσι ώστε να υποστηρίζει ο καθείς αποτελεσματικά τις θέσεις του, με την λογική χρήση επιχειρημάτων. Έχει κάτι το ιδιαίτερο, κάτι το μαγικό, σύμφωνα με τον Σωκράτη. Σε συνδυασμό με τα διάφορα εξωγλωσσικά στοιχεία, όπως η γλώσσα του σώματος, συμπληρώνεται το παζλ της επικοινωνίας και ανοίγεται ο δρόμος προς την συνετή έκφραση ιδεών, απόψεων, επιχειρημάτων.
Φυσικά, δεν πρέπει να παραβλέπει κανείς τη απαράμιλλη αξία του γραπτού λόγου, αφού αποτελεί έμπνευση απίστευτη και απαιτεί σκέψη ανώτερου επιπέδου. Από την επινόηση του αλφαβήτου μέχρι τον εμπλουτισμό του λεξιλογίου κάθε γλώσσας με μαγευτικές και «πικάντικες» λέξεις, σπάνιες και ενδιαφέρουσες, ο γραπτός λόγος είναι έργο αξιέπαινο, αποτελεί κομψοτέχνημα, ακράδαντη απόδειξη του μεγαλείου του ανθρώπινου νου. Μέσα απ ?αυτόν εξελίχθηκαν οι πνευματικές τέχνες, λογοτεχνία, ποίηση, θέατρο. Μέσα απ? αυτόν διδαχθήκαμε την σωστή οργάνωση των σκέψεών μας, την αυστηρότητα, την πειθαρχία, την αισθητική. Αφήσαμε πίσω μας την προχειρότητα ενός καθημερινού διαλόγου και επικεντρωθήκαμε στην σύνθεση κειμένων με σαφέστερη δομή, αλλά και αρμονική σύνθεση των ιδεών μεταξύ τους, έτσι ώστε το τελικό δημιούργημα να έχει συνοχή και ενότητα. Ο κάθε συγγραφέας προσπάθησε, μέσω της εικονοπλασίας, να μεταδώσει στον αναγνώστη την ομορφιά ή την ασχήμια αυτού του τόπου. Μέσα από τα σχήματα λόγου, διανθίστηκε η γλώσσα, αφού προστέθηκαν σε αμέτρητες λέξεις διαφορετικές έννοιες. Και, το πιο σημαντικό, καταστάθηκε εφικτή η καταγραφή γεγονότων, εμπορικών σχέσεων, οικονομικών συνθηκών, κοινωνικών αντιλήψεων από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Οι καταγραφές αυτές μας επιτρέπουν να γνωρίζουμε λεπτομέρειες, που αφορούν την ζωή στον ελλαδικό χώρο, αλλά και την Ευρώπη πριν από πενήντα, πεντακόσια ή και δύο χιλιάδες χρόνια. Δεν συνιστούν οι καταγραφές αυτές πλουσιότατες πηγές πληροφοριών; Δεν μας βοηθούν να αντιληφθούμε την κοσμοθεωρία και την κουλτούρα των λαών που κατοικούν την γη μας εδώ και τόσα χρόνια; Αυτό δεν είναι , άλλωστε, το θαύμα του γραπτού λόγου;
Εν κατακλείδι, ο λόγος συνιστά το υπέρτατο κομψοτέχνημα της ανθρώπινης λογικής. Είναι τόσο απαραίτητος, όσο το νερό και η τροφή. Είναι, ουσιαστικά, το δημιούργημα της εντονότατης επιθυμίας του ανθρώπου να εξωτερικεύσει τα αισθήματά του, να βγει από την αβεβαιότητα, να βυθιστεί στην θάλασσα του μυαλού του και να «ακονίσει» τα όνειρά του. Λόγος είναι τα πάντα. Είναι οι απόψεις, οι θεωρίες, τα αισθήματα, οι εικόνες. Χωρίς λόγο, το μόνο που διακρίνει κανείς είναι το απόλυτο σκοτάδι. Και, όπως είπε και ο Μένανδρος, «Ψυχής νοσούσης εστίν φάρμακον λόγος»!!!
Νικολάου Όλγα Ηλιάνα, μαθήτρια Α΄2 Λυκείου του Μουσικού Σχολείου Τρικάλων
Αγαπητή κα Hλιάδη,
Ελπίζω να είστε καλά και να περάσατε ένα ωραίο καλοκαίρι, ελπίζω να ξεκουραστήκατε και να είσαστε έτοιμη γι’ ακόμη μια χρόνια μαζί με το τμήμα μας .
Όπως όλοι γνωρίζουμε το καλοκαίρι είναι η εποχή της ξεκούρασης, τόσο για τους δασκάλους όσο και για τους μαθητές. Έχουμε περάσει τόσα καλοκαίρια αφήνοντας να περνάνε οι μέρες σαν φθινοπωρινά
φύλλα στον άνεμο, έτσι φέτος αποφάσισα να βάλω ένα τέλος σε αυτόν τον φθινοπωρινό αέρα. Αποφασίζοντας να κάνω κάτι και για εμένα ,αρχίζω να ανοίγω τα φτερά μου στην λογοτεχνία? και πως το έκανα αυτό; Με την συντροφιά και την υποστήριξη ενός βιβλίου.
Το καλοκαίρι μου άρχισε με ένα υπέροχο βιβλίο, που ονομάζεται ”η παρέα της σοκολάτας”. Σε αυτό το βιβλίο η συγγραφέας του Κάρολ Μάθιους περιγράφει τις ζωές τεσσάρων γυναικών με τα καθημερινά προβλήματα και τις καθημερινές δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζει ένας άνθρωπος. Αυτό που κάνει το συγκεκριμένο βιβλίο να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα του είδους του, είναι το γεγονός ότι η Κάρολ Μάθιους κάνει τις πρωταγωνίστριες να έχουν κάτι κοινό, κι αυτό το κάτι είναι το πάθος τους για την σοκολάτα. Αλλά όχι ένα κανονικό πάθος προς ένα γλύκισμα, αλλά ένα είδος φαρμάκου που μπορεί, εκτός από το να γιατρέψει, και να πάρει όλα τα βαρίδια που κάποιος μπορεί να έχει σήμερα. Η συγγραφέας ουσιαστικά θέλει να δείξει στον κόσμο, πως τα προβλήματά μας είναι μέσα στο μυαλό μας και είναι αυτονόητο πως ένα κομμάτι σοκολάτας δεν μπορεί να σε θεραπεύσει, αλλά στην ιδέα και μόνο γιατρεύεσαι.
Αυτό που με έκανε να συνεχίζω να διαβάζω αυτό το βιβλίο ήταν, το ότι υπήρχε ένα κατανοητό λεξιλόγιο το οποίο δεν με έκανε να αφαιρούμαι αλλά να εστιάζω παραπάνω .Επίσης άλλο ένα κομμάτι της όλης ιστορίας που λάτρεψα είναι ότι ενώ είναι συγκινητικό σαν βιβλίο, υπάρχουν αρκετά αστεία σημεία τα οποία είναι βγαλμένα μέσα από την ίδια την ζωή
Τα σημερινά παιδιά παρατηρούμε πως δεν διαβάζουν εξωσχολικά βιβλία, αρκετά μάλιστα θα λέγαμε πως παρομοιάζουν τα βιβλία με ένα μπαούλο , ένα παλιό μπαούλο που θα ξεχαστεί με την πάροδο του χρόνου σε ένα σκοτεινό πατάρι…. που να ήξεραν πως αυτό το μπαούλο στο εσωτερικό του μπορεί να κρύβει έναν θησαυρό που κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να σου κλέψει….. ουσιαστικά ένα μπαούλο γνώσεων που μπορεί να χρησιμέψει πολύ περισσότερο από τα πραγματικά χρήματα.
Το διάβασμα μεγαλώνει το μέσα μας , μας κάνει πιο δυνατούς και κυρίως πιο ευσταθείς σε κάποιες συζητήσεις. Σας συστήνω αυτό το βιβλίο και πιστεύω πως θα σας κάνει να ξεχαστείτε όπως κι εμένα
Τα σέβη μου
η μαθήτρια σας Μαρία Ταμπακοπούλου(Α2 Λυκείου του Μουσικού Σχολείου Τρικάλων)
Ο κάθε λαός έχει αναπτύξει τους δικούς του τομείς πολιτισμού, δηλαδή τις τέχνες , την θρησκεία, τα ήθη ,τα έθιμα και κυρίως την γλώσσα και τον λόγο.
Η έννοια του λόγου σήμερα παίζει τον μεγαλύτερο ρόλο στον κάθε λαό. Θα μπορούσαμε να φανταστούμε την ζωή μας χωρίς λόγο, γραπτό ή προφορικό; Ο λόγος είναι τα πάντα, είναι η άποψη ,η ιδέα, η έκφραση και κυρίως η σκέψη. Γιατί, εάν δεν υπήρχε ο λόγος και οι λέξεις, δεν θα μπορούσαμε, εκτός από το να εκφραζόμαστε, να σκεφτόμαστε.
Ο τρόπος της σκέψης των ανθρώπων πριν από χιλιάδες χρόνια αποτελεί ένα μεγάλο ερωτηματικό στους ανθρώπους που ακόμα ψάχνουν την λύση σε αυτόν τον γόρδιο δεσμό , όπου οι άνθρωποι, δίχως ομιλία και λεξιλόγιο, σκέφτονταν .Ωστόσο, ο σημερινός λόγος διακρίνεται σε δυο κατηγορίες: τον γραπτό λόγο και τον προφορικό λόγο. Οι διαφορές των δυο κατηγοριών είναι αρκετές αλλά επίσης υπάρχουν και ομοιότητες . Η μαγεία που δημιουργείται από αυτές τις δυο κατηγορίες είναι μεγάλη ,αφού μέσα από τον λόγο μπορούμε να εκφραστούμε απόλυτα.
Η κατηγορία του προφορικού λόγου αποτελείται κυρίως από φυσικότητα . Αφού με τον προφορικό λόγο μπορούμε να εκφραστούμε πολύ καλύτερα από κάθε άλλο τρόπο. Το γεγονός ότι ο προφορικός λόγος αποτελείται και από την γλώσσα του σώματός μας είναι ένα πλεονέκτημα δηλαδή με μια άψογη συνεργασία του προφορικού λόγου και την γλώσσα του σώματός μας , εκφράζουμε το εκατό τις εκατό των συναισθημάτων μας, αφού με ένα βλέμμα , ένα άγγιγμα και μια κουβέντα μπορούμε να περάσουμε αυτόματα το συναίσθημα στον συνομιλητή .Το γεγονός ότι ο προφορικός λόγος είναι απροσχεδίαστος μας δίνει την αίσθηση της ελευθερίας καθώς η σκέψη μας, η ιδέα μας αλλά και η άποψή μας μπορούν να κάνουν ό,τι σκέψη θέλουν, δίχως όρια και σταματημό.
Σαφώς η κατηγορία του γραπτού λόγου έχει άλλη χάρη . Το γεγονός ότι σου δίνεται η ευκαιρία να σκεφτείς πριν γράψεις είναι κάτι αρκετά θετικό, αφού χρησιμοποιώντας την παλιά παροιμία ”πριν μιλήσεις να βουτάς τη γλώσσα σου στο μυαλό” θα μπορούσαμε να πούμε πως αυτή χαρακτηρίζει εντός εισαγωγικών τον γραπτό λόγο .Πολύ σημαντικό ρόλο στις μέρες μας παίζει το ότι έχουμε γραπτά στοιχεία στα χέρια μας, που ξέρουμε αρκετά πράγματα για παρελθόν μας, όχι μόνο για την ιστορία μας αλλά και για την θρησκεία μας .Ο ελληνικός λαός είναι πολύ τυχερός διότι έχουμε από τα πιο δύσκολα αλφάβητα , επίσης το λεξιλόγιό μας είναι αναντικατάστατο σε σχέση με τα άλλα, αφού η κάθε λέξη του μπορεί να αντικατασταθεί από μια ή περισσότερες συνώνυμες ή ομόρριζες λέξεις.
Ο λόγος είναι πλούτος ….. ένας πραγματικός θησαυρός που προσπαθεί να επιβιώσει στις μέρες μας αφού δέχεται πολλές απειλές και πολλούς «βομβαρδισμούς» από τους ίδιους τους Έλληνες .Οι προαναφερόμενες κατηγορίες λόγου μπορούν στο σύνολό τους να δώσουν εκτός από την σκέψη , την έκφραση και την τέχνη του λόγου, το σύνολο του ελληνικού πολιτισμού. Αφού ο κύριος παράγοντας πολιτισμού ενός λαού είναι ο λόγος, γιατί δίχως αυτόν δεν θα υπήρχε συνέχεια σε αυτόν τον κόσμο.
Ταμπακοπούλου Μαρία, μαθήτρια Α2 Λυκείου του Μουσικού Σχολείου Τρικάλων
